Crazy Love (2022)

Decent watch!

A very decent and not so artificial drama that is more like the other romantic drama with 2 crazy leads
Crazy love is your typical romantic kdrama with all the cliches but it's quite different from others drama due to its craziness.
It's a about a very popular maths instructor and his secretary who they both hated each other and started as reel couple to a real couple the most unfamiliar thing was how this male lead was not born with a silver spoon he worked hard for all the success and that was the bonus point but i hated just one thing that how treated his employees like he has himself know the value of hardwork how can he treat them like that i just hated that fact.
Now about romantic aspect the romance was good not so all over the top because it has some thriller and the suspense was not so hard to guess it was your regular thriller no more than that.the leads chemistry was good Krystal was also so good in this one.
I didn't actually remember the music
It's a one time watch for decent story and nothing much

Leggi di Più

Disneyowska koreańszczyzna czyli jak w jednej dramie pouczyć i rozczulić widza.

Nie ma się co rozpisywać, Crazy Love to nie jest wybitny tytuł z oryginalnym scenariuszem czy porywem akcji. Nie pałałam się na pisanie żadnej recenzji ani przekazania jakichś większych zachwytów jednak zostałam mile zaskoczona tym 16 odcinkowym seansem czegoś co bym nazwała zbitkiem wszystkich standardowych motywów koreańskich makjangów/seriali romantycznych. Uznałam w pewnym momencie że coś co jest tak proste i niepozorne w swojej postaci kryje drobne wartości w przekazie który jak sama fabuła nawet pokazała wykazują olbrzymie znaczenie w kreowaniu i zmianie wydarzeń.
Zawile brzmi, ale po coraz głębszej analizie tego banału przyszedł mi do głowy koncept właśnie disneyowskich klasyków filmowych gdzie akcja jest przeważnie super prosta z typowymi schematami, gdzie wydarzenia na ekranie nie urywają na dupy ale jednak nie można odkleić oczu od ekranu od tych przyjemnych i pociesznych scen które przy okazji wpajają nam uniwersalne puenty życia. Tak właśnie jest i z Crazy Love, to nie jest majstersztyk kinematografii w dziale kdram romantycznych aczkolwiek daje poczucie dowartościowania i napełnienia serca i umysłu spokojem, marzeniami, uczuciami gdzie prym wiedzie najważniejsza wartość w życiu człowieka czyli miłość.


Noh Go Jin to typowy przedstawiciel przystojnego szefa tyrana, perfekcjonisty z jakąś obsesją i przeszłością. W tym przypadku główny bohater to wybitny geniusz w dziedzinie matematyki. Razem z garstką równie utalentowanych osób z innych przedmiotów tworzą biznes edukacyjny gdzie przygotowują uczniów do przeróżnych egzaminów, udzielają lekcji i korepetycji by te młode szczepy przyszłości Korei mogły osiągać jak najlepsze rezultaty edukacyjne i dążyły do najwyższych w rankingu prestiżu zawodów. Lee Sin A to typowa 'zwyczajna' szara sekretarka pana Go Jina, gdzie poza swoimi biurowymi obowiązkami pełni niejako funkcje worka treningowego dla humorzastego szefa. Lee Sin A jak większość przeciętnych bohaterek na wstępie ma ukryte marzenie do którego nieustępliwie dąży właśnie znosząc swoją napięta sytuacje w pracy, co nagle okazuje się kosztować ją życie. Brzmi już dramatycznie z zarysem na romans z dwójką postaci. Dalej wkracza amnezja i rak w roli głównej czyli to co każdy makjangi telenowele lubią najbardziej.
Noh Go Jin ulega wypadkowi który nie wygląda na przypadkowy, powodując u bohatera amnezje co wykorzystuje pełna chęci zemsty Sina, która odkrywa że jest chora na glejaka i zostało jej niewiele czasu. Udając narzeczoną Go Jina postanawia wykorzystać cały możliwy czas jego nieświadomości by zadośćuczynić sobie wszystkie cierpienia plus zbliżającą się śmierć.

Prosto i intrygująco.

Całkowicie wystarczajaco - na początek.
Całość historii obsadzona jest licznymi wstawkami komediowymi które przełamują jak gdyby typowy obraz większości romansów. I nie mam myśli jakichś śmiesznych czasem dialogów czy scen przekomarzania się głównej dwójki bohaterów na zasadzie kto sie czubi ten sie lubi. Zauważyłam że często w motywach od nienawiści do miłości te emocje zawsze były dość intensywne albo starano się się by właśnie tak je ukazać, od nienawiści która ukazywała się przez jawną chęć czyjejś krzywdy czy dialogach wskazujących wzajemną pogardę. Wszystko miało taki balans w czasie, że na początku jest mocny hejt a potem już jest ciepło. Tutaj mam wrażenie że cały ten lodowiec topniał w stałej widocznej temperaturze. Noh Go Jin i Lee Sin A wzajemnie sobie podkładają nogi, oko za oko, ząb za ząb a gdy zaczynają się wiązać między nimi cieplejsze uczucia nie następuje tu transformacja relacji i nagle stop, ale faktycznie ich zachowanie z agresji przechodzi w uszczypliwość, czy zuchwałość po droczenie i to zrobione jest w komediowym tonie co przyjemnie się ogląda nie czując tego napięcia w trakcie ich jakichś osobistych sprzeczek. Przykładem dobrym jest scena w której Go Jin po rozmowę ze swoją eks w swoim mieszkaniu przeżywa ją gdzieś zmieszany również po balu z SinĄ i ona przychodzi do niego z pudełkiem z sukienką i rzeczami z tej właśnie imprezy. I standardowo on wkurzony jej natręctwem w nieodpowiednim momencie szarpie się z nią o to pudełko gdzie rzeczy w końcu wylatują a Sina zauważa że nie ma w środku kolczyków na co on kwituje '' że nie dość że go oszukiwała to teraz jeszcze okradła'' co było faktycznie w odczuciu przykre. Sina w napływie nerwów chwyta go włosy, szarpie a potem zaczyna się w nerwach nawalać poduszkami i całe napięcie znika. Cały typowy zgrzyt kochanków został przeżuty i rozładowany w śmiesznej napierzance na poduszki. Żadnych scen w stylu 'to nie ma sensu zerwijmy'. I takie zachowanie realistycznej dojrzałości bardzo mi się podobało. Niby oglądasz dwójkę rozkapryszonych dzieciaków ale jesteś w stanie się utożsamić.

Nie wiem czy każdy zwróci na to uwagę ale na porządny plus zasługuje tutaj mniej więcej zarysowanie tła dla każdego z głównych bohaterów plus połączenie następujących po sobie wydarzeń jakoby były wszystkie ze sobą wzajemnie związane. Oh Sae Gi który w pierwszej połowie serialu wydawał się główny ukrytym villainem w następnej połowie również okazuje się być pokrzywdzony a była Go Jina śliczna Baek Soo hyun tak naprawdę wcale nie byłą złą i samolubną egoistką, a swoim wyborem prawdopodobnie ukształtowała całą rzeczywistość i postać Go Jina która poznajemy na samym początku. Jak się okazuje, jej porzucenie chłopaka w jakimś sensie uratowało mu życie choć nie odwiodło go to od targnięcia się na nie w przypływie żalu i osamotnienia. Z kolei Sae Gi usilnie przekonany o winie swojego przyjaciela nie przystał na zaufanie do niego i gonił niewłaściwą osobę która manipulowała wszystkimi od początku. Dużo w tych prostych wątkach efektu motyla, delikatnych wydarzeń jakimi jest zwyczajna perspektywa osoby która potrafi już w całości zmienić drogę i samą osobę od środka.
Najlepszym zwieńczeniem tej tezy jest właśnie postać Siny która zaledwie otarła się o śmierć a już od tego momentu inaczej patrzyła na te samą rzeczywistość która ja otaczała co sprawiło że rzeczy i ludzie wokół zaczęli się zamieniać. To mi fantastycznie daje do myślenia że minimalny kontakt – zależny jaki – z drugim człowiekiem wywołuje wielką reakcje. Zmiana patrzenia na świat – zmienia jego postać. Każdy wybór ma moc, a to co najbardziej uskrzydla człowieka to drugi człowiek.

Z perspektywy technicznej było wystarczająco dobrze, choć niektóre sceny były... takie cringe ze ze mnie skrzywiło ale dało się przełknąć. Szkoda tylko że OST był naprawdę mierny prawie żaden, nic dosłownie nie pamiętam z muzyki. Aktorstwo bez szału ale i bez oczekiwań. Kim Jae Wook to moja czekolada, mój dżem, mój afrodyzjak. TwT Krystal no bida, ale zakładam że tak miało być, bo cały scenariusz był nie raz taki pick me ale w dobrym znaczeniu. Sam scenariusz mogę powiedzieć że mógł być dużo lepszy i tej komedii można było nawet więcej władować, ale daje plus. Naprawdę dobrze spędziłam czas. Daje ósemeczkę ze względu na jakiś zapach sentymentu do pierwszych swoich dram.
Dla zmęczonych życiem, troskami i nadchodzącymi deszczowymi dniami będzie to świetna pozycja.
Polecam.

Leggi di Più

UM ROMANCE QUE TE FARÁ DAR MUITAS RISADAS

A história é muito interessante, com um casal de protagonistas realmente muito descontrolada. Dei muitas risadas com esses dois e principalmente com as loucuras da Lee Shin-ah. As risadas revelam ao decorrer da séria que um "Louco Amor (Crazy Love)" podem trazer cura para feridas que estavam abertas, e até para comportamentos socialmente destrutivos que nosso protagonista não percebia que tinha. Não há Plots na história que sejam relevantes. O casal secundário é fofinho, mas nada muito acima da média. O casal tem uma ótima química juntos e um final lindo. Não há pontas soltas ao meu ver. É um dorama leve e divertido de se ver, daqueles que deixam uma saudade quentinha no peito.

Leggi di Più

fell off HARD..

let me start off by saying that this premise is so fresh and different to the ones that i had seen around, sadly it didn't deliver.

it started off so well! fierce main character interacting with her future love interest in a way i hadn't seen for a while, truly enemies. there was great chemistry between them in the first half but as the major plot twist of the story is uncovered, it fizzles out. i understand that there would be no murderous tension but even their chemistry disappears i dont understand.

after the plot twist, she became an extension of him and feels muted down which was frustrating to watch.

big let down.

Leggi di Più

I finished watching but at what cost

Honestly I had high hopes for this when I first saw the trailer. The setup is a great story and i am a sucker for a good enemies to lovers. But I think turning it into a lighthearted comedy was a wrong call. If they took out some of the silliness i think i would've enjoyed the show a lot more.

1. The Male Lead: They really did a great job of making the most unlikeable male lead ever. But he was a borderline abusive CEO. I don't care if he had trauma/is secretly a good guy. He abused his employees period. And imo, making shows like this is only perpetuating the "I can change him" mindset young women have. His change seemed too sudden and extreme to be believable.

2. Cheesy acting/chemistry: I think Krystal did a great job but she didn't convince me that she was in love with him. I didn't really feel any chemistry between them.

3. Storyline: the revenge plot/trauma plot didnt seem believable and made the conflicts feel childish. They just didnt have enough weight to justify the characters actions.

I really wanted to like this drama. So maybe thats because I'm especially disappointed. I WILL say though, the first kiss scene gave me butterflies. Kim Jae Wook is just a great on screen kisser.

Leggi di Più

I'm currently watching, so my opinion can change, but

so far I'm loving the drama! I have to say I like the enemies-to-lovers trope and I also like stories that are a little out of the ordinary. I am at episode 6 now and I wanted to write a review since it's getting better and better and it didn't even start badly.
I have to say, it's hard to imagine a love story between the main leads, not because they have bad chemistry or anything ( I have to say I think the lead actor and actress work very well together) but because they seem to live in two different worlds with especially the male lead seeming not to care a bit about the female lead. But the romance part seems to start in the next few episodes.
I really like the pace of the drama and the fact that it's being unpredictable. The synopsis of MyDramaList and other sides doesn't give anything away about the plot and there are no clips previews at the end of the episode so you have no idea what will happen next.
I think it is definitely worth checking out and I hope the stories will develop well and the ending will be satisfying. But so far it is really a 9 out of 10 for me!

Leggi di Più

A drama that screams: “I AM CRINGE BUT I AM FREE”

This drama is a total riot. It’s absurd and chaotic and funny and then slowly it becomes warm and fuzzy.

Crazy Love pokes fun and essentially trolls all the well-known tropes in K-Drama: the narcissistic boss vs helpless secretary, amnesia, cancer (in this case it’s misdiagnosed), hospitalization, photo manips (the worst and yet funnniest manips you’ll ever see!!), over the top rival, and even some horror jumpscares.

They use these tropes and in each episode they flip them on their own heads - it’s something that’s never been done before in K-Drama. This drama is just plain absurd, freaky, but it’s also very funny and led by two leads who give it their all. You won’t recognize Ice Princess Krystal Jung and Cool Kim Jaeuck. They’re both 110% into their roles as the messiest, funniest Michin Couple.

The first episode is not that good (messy pacing I think) but it tremendously gets better on the 2nd episode, and then hits it off by the third episode. Third and fourth episodes are true riots. I had never laughed so hard! Krystal and Jaeuck are so good at comedy it’s so mindblowing!

All I can say is sit back, relax and enjoy some cringe, dark comedy, slapstick, and fun conspiracy theories.

Leggi di Più

A Great Premise That Lost It's Way

I really went back and forth watching this one. The first couple episode are very slow to start and I struggled to hang on. The comedy is a bit of hit or miss for me and the general tone of the show is a bit of a whiplash of 4th wall breaking camera spiking from the two main leads, to murder and corporate espionage.

Someone in the comments here said it's like this show is a big puzzle with pieces that don't fit well and I have to agree with that. The show likes to throw twists and turns without fully fleshing out concepts or just concluding them by adding a new twist. That's not to say the story is entirely bad. The moment to moment writing is pretty satisfying and the delivery of the story was fairly fun to watch, especially up to episode 12 or so.
However the constant tone shifts throughout the show and scattered main plot make for a confusing watch. That's not to say you'll be left wondering what happened after watching the show but you'll be asking why the writers gave such odd motivations for the antagonists. The explanations on the last few episodes were pretty unsatisfying for me and left me wondering what the show would've looked like if it focused on other parts of the story inside. The premise set up after the first few episodes seemed like such a fun idea and had so many great places where they could've taken the show; but instead they keep developing and pushing too far, leaving behind the best ideas of the show behind.

When it comes to the acting, Krystal and Kim Jae Wook are super strong leads for a romcom like this, regardless of how I feel about the story. Krystal plays the overworked and underappreciated secretary very well and her charm is here in spades. She sells the character well and both her comedic and emotional moments are felt throughout.
Her character's writing fails her in the latter third of the show though and she falls into the same trope of the female lead that most kdramas end up going. She goes from being a capable, funny and impassioned lead character to being a passive supportive character to the male lead while the main plot of the story unfolds around the male lead.
Kim Jae Wook does well in the male lead role too. Just like his performance in Her Private Life, he is great at playing the cold tsundere CEO. I think just as a male lead actor should, he conveys his sensitive side of the male lead character just as well as his capable businessman side.
I do like that this show isn't interested in a second lead syndrome and in terms of the romance parts of the show, it focuses on the two leads. However the side characters in this show are nothing to write home about sadly. No acting here is too over the top (other than Im Won Hee but he's so typecast, it's hard to blame him.) and everyone plays their roles fairly well.

I think if you can accept how the plot unfolds you'll really enjoy this drama since the pieces are all there. For me it fell completely flat though and without the acting of the two main leads (and honestly too much free time for me) I would've dropped this show before it's conclusion.

Leggi di Più

No sigue todos los clichés

Muy buena historia, entretenida y bastante diferente en cuanto a la relación entre los personajes a lo que estoy acostumbrada o mas bien nos tienen acostumbrados este tipo de relaciones entre el jefe y empleado, incluso también por el hecho de la relación que llegan a tener los protagonistas. Totalmente fuera de ciertos clichés a la hora de relacionarse y como en un punto te esperas que sigan la línea de "ahora están juntos" y en 4 capítulos o menos pase algo que los separe, cosas que suelen ocurrir muy de seguido y la verdad se agradece que en este caso no se necesite un cambio tan drástico en la relación principal si no que cada personaje tiene sus tramas y problemas que entrelazan bastante bien y no hay necesidad de crear muchos mas problemas para hacer todo interesante.

Leggi di Più

How One Nasty Guy Came To Senses: Crazy-ish Edition

Crazy Love is somewhat entertaining drama - you get comedy, (fun) plot twists, backstabs, fake fiancé, terminal illness and of course R E V E N G E. At first it's a chaotic, crazy, enjoyable, silly ride (but despite all the ingredients being present, not a makjang) but it just falls off the funky rails soon and for the remaining drama you have dull bus ride through corrupted behind-the-scenes of academy business.

Any way i look at this, this drama just doesnt deliver – i had no expectations but i was still disappointed (okay i might have had some expectations since the top reviews seem to be waxing endless poetics on this drama...). The worst of it were the characters. It's like they had no stable personality whatsoever. I dont even know how to describe it - it's like most of the characters did things for a sake of doing it (and something happening in the drama) not because it made sense for their personality. No Go Jin was an awful dude who has been wronged 12 years ago BUT he still invests so much energy into destroying confidence of every secretary and person he meets. It was impossible for me to root for him even after he seemingly became a better person. Honestly – until now i dont know why he was such a jerk – did i accidentally skip a scene or something? Idk. It kinda made sense to me that literally every fucking person around him wanted to get rid of him.

Lee Si Na had good moments of enjoyable lead but once her storyline was resolved, she was forgotten by the writers and she became a cheerleader for the No Go Awful. The returning ex-girlfriend was suddenly randomly bitter and intensively charming it didnt made sense to me. Characters changed out of nowhere and their relationships between each other barely made sense. The final nail in the cofin was the shift to exposing the corruption and mysteries at the Gotop academy but done in such a superficial way it was just boring. And lets not even mention random-ass fairytale ending. You will have to watch that stupid thing yourself.

Editing was extra annoying in this drama. I would be more understanding if the second half of the drama was badly edited but how can first few episodes be so choppy? And dont get me started on the very first scene of the first drama. I kept thinking for solid 13 episodes that the first scene of the drama was some fastforward in the story and we are still supposed to get to that scene *somehow*. Anyways...

This drama was at some points so unhinged and ridiculous, which made me stay and be interested to see how the writers decide to resolve the plot but it became absolute snoozefest. The comedy was addmitedly enjoyable but i didnt particularly enjoy (or see) chemistry between Krystal and Kim Jae Wook, however, their acting was decent (although idk why but KJW seemed so very tired to me in this drama).
Either way... I’ve seen better dramas. But i’ve also seen worse dramas. It is what it is. I dont think this drama will become one of the new classics. 6/10

Leggi di Più